DE MISSISSIPPI BUBBEL IS EEN WAARGEBEURD VERHAAL OVER INFLATIE GEVOLGD DOOR DEFLATIE (ALS GEVOLG VAN EEN MISLUKTE MONETAIRE POLITIEK)...EN OVER EEN VASTGOEDZEEPBEL!

Op een bepaald moment werd Frankrijk opgeschud door het het “Mississippi" schandaal. Het nam enorme proporties aan. Als gevolg ervan waren de vastgoedprijzen tot extreem hoge niveaus opgelopen. De huurinkomsten stonden helemaal niet meer in verhouding tot de torenhoge vastgoedprijzen..en waren erg laag. De huuropbrengst bood niet eens een rendement van 1%. Iets later werd Engeland opgeschud door het schandaal van de South Sea bubbel. Dit deed zo'n honger ontstaan voor speciale beleggingsproducten (vergelijkbaar met bv. Bitcoins nu), dat telkens iemand aankondigde dat hij op het einde van de maand een nieuw onbekend, maar zeer winstgevend plan zou onthullen, hij al direct tot tien dollar per aandeel verdiende waarop werd ingeschreven. Op het einde van die eerste dag was er al voor 10.000$ opgehaald.

Franse burgers kochten de aandelen omdat ze ervan overtuigd waren snel rijk te worden. Hen werd immers voorgelogen dat men in de Mississippi veel Goud, Zilver en andere edele metalen zou vinden, dat men er TABAK kon telen, enz...uiteindelijk vond men er NIETS en liet het klimaat ook niet toe tabak te telen.

John Law. Over geld en handel, een voorstel om de natie met papiergeld te voorzien.

Dit boek legt de frauduleuze opzet van John Law uit; de oprichting van een nationale bank die papiergeld zou uitgeven. Law's ideeën, die werden verworpen door het Schotse parlement, werden in Frankrijk (land met lege schatkist) wel geaccepteerd. Law was de oprichter van ”Mississippi co” (een ponzifraude). Met zijn ideeën veroverde hij geleidelijk de gehele overzeese handel van Frankrijk. Hij verkreeg het monopolie op de ontwikkeling van Louisiana en werd aangesteld als ”Controller General of Finances” (gouverneur van de Franse nationale bank). De Mississippi Company groeide aanvankelijk met een spectaculair tempo, maar zakte in 1720 als een pudding in elkaar. In diskrediet gebracht, verliet Law Frankrijk. Hij weigerde een uitnodiging die hij kreeg vanuit St. Petersburg om daar de financiën van Rusland op orde te zetten en zocht een tijdlang zijn toevlucht in Engeland. Hij stierf in armoede in Venetië in 1729.

John Law werd geboren in Edinburgh, Schotland in 1671. Zijn vader was een goudsmid die daarnaast ook geld uitleende. Law leerde de principes van bankieren in het familiebedrijf. Nadat Law iemand had vermoord en ervoor werd veroordeeld, ontsnapte hij uit de gevangenis en verliet Engeland. Zijn wiskundig brein stelde hem in staat om veel geld te verdienen met het gokken. Tevens leerde hij de kneepjes van financiën in de toenmalige financiële centra: Venetië, Genua en Amsterdam. In 1715 verhuisde Law naar Parijs, waar hij bevriend werd met de hertog van Orleans, de regent van de jonge koning Louis XV. 

Rond 1715 stond Frankrijk financieel aan de rand van de afgrond. Het land was failliet door oorlogen en de extravagante uitgaven door de Overheid. Hoge belastingen smoorden elke economische activiteit. Het land kon zijn schulden niet meer betalen en zag zich gedwongen om de rentebetalingen te reduceren (dit gebeurt nu door NEGATIEVE rente).

In mei 1716 mocht Law bij koninklijk bevel de Banque Générale oprichten. Dit naar het voorbeeld van de succesvolle Wisselbank van Amsterdam. De bank nam deposito's (o.a. zilver en goudmunten) aan en gaf bankbiljetten (papiergeld) uit. Het eigen vermogen van de bank kwam van de verkoop van bankaandelen en de conversie van overheidspapier. Hetzelfde systeem als in Engeland, gebruikt door de Bank of England, de East India Company en de South Sea Company. Ook Ponzi verhalen.

Het kapitaal van de Banque Générale bestond uit 1200 aandelen van elk 5.000 livres, in totaal 6 miljoen livres. Een vierde werd betaald in cash (1,5 mln) en ¾ (4,5 mln) met (waardeloze) staatsbons. De Billets d'Etats (staatsbons) werden teruggegeven aan de staat. Hierdoor verdween al een klein deel van de staatsschuld. Hoewel de door de Banque Générale uitgegeven bankbiljetten geen wettig betaalmiddel waren (een later verworven status), werden deze bijna overal aanvaard. De bank floreerde. Law zorgde ervoor dat de bankbiljetten gewoon omwisselbaar waren tegen goud en zilvermunten en je er overal mee kon betalen.

Belangrijk was dat de betaling geschiedde in de munt die in gebruik was op dat ogenblik. In realiteit was het inflatie geïndexeerd geld. Omdat de overheid dankzij dit systeem herhaaldelijk haar schulden kon afschrijven, liet zij dit systeem graag toe. In realiteit werden de Franse burgers via dit mechanisme gewoon bestolen. Het was een staats-holdup bij vol daglicht.

Toen de aandelenkoersen van de Mississippi Company begonnen te dalen, ging de overheid meer geweld gebruiken. In 1719 namen ze oude gouden en zilveren munten in beslag. Een maand later werd een decreet uitgevaardigd dat het doorzoeken van alle huizen naar verborgen munten toestond. Een week later werden in het hele koninkrijk bankbiljetten uitgeroepen tot het enige officiële betaalmiddel.

"Degenen die hun buren verklikten, werden beloond. Ze moedigden informanten aan en betaalden hen goed", schrijft Davis. “Knechten verraden hun meesters. Burgers bespioneerden burgers.”

Het waren niet enkel houders van munten die in angst leefden. In februari 1720 begonnen de beperkingen te versnellen. Philippe maakte het dragen van edelstenen strafbaar met confiscatie en een enorme boete van 10.000 livre. Transacties van futures waren verboden. Het was goudsmeden verboden om nog bekers van goud en zilver te vervaardigen. Niemand mocht meer dan 500 livres aan munten in zijn of haar bezit hebben. Dit soort restricties hadden we jaren later ook in de Verenigde Staten van Amerika....Ze zijn dus van alle tijden. Vooral van tijden waar de Overheid al het geld van de anderen verteerd heeft.

© De inhoud van dit rapport mag niet worden gekopieerd, gereproduceerd of verspreid zonder expliciete schriftelijke toestemming van Goldonomic.